πασαπνοάριον(ν)

το

βιβλίο βυζαντινής μουσικής το οποίο περιλαμβάνει ψαλμούς που λέγονται κατά την ακολουθία τού όρθρου και ονομάστηκε έτσι γιατί αρχίζει με τη φράση «πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον».